مطالعه متن کامل سخنرانی یکی از علما در گرگان و تهمتی که به جناب آقای احمدی نژاد زده اند مرا برآن واداشت تا چند کلامی را بنویسم و از خداوند عاجزانه طلب کنم که به ما توفیق دهد تا در مواقع عصبانیت چیزی نگوییم که دنیا و آخرتمان را بر باد دهد.

گواهی دروغ یا امضای ناحق، همان تهمت است که از گناهان کبیره و حق النّاس بوده، و در زبان آیات و روایات به عنوان بهتان مطرح است. آفت گواهی دروغین به قدری زشت و مفسده‏انگیز است که قرآن آن را در کنار بت‏پرستی قرار داده و به شدت از آن نهی فرموده، آنجا که می‏فرماید: «فاجتَنبوا الرِّجْسَ مِنَ الاوثانِ واجتَنِبُوا قَوْلَ الزّور»2 از پلیدی‏های بت‏ها اجتناب کنید، و از سخن باطل بپرهیزید.
بزرگی گناه بهتان و تهمت که همان گواهی به دروغ است آن چنان در نابودی ایمان اثر دارد که امام صادق(ع) فرمود: «اذا اتّهَمَ المؤْمِنُ أَخاهُ، انمات الایمانُ فی قَلبِهِ، کما یَنماتُ الملحُ فی الماء» کسی که به برادر دینی‏اش تهمت بزند، ایمان در قلب او چنان ذوب می‏شود که نمک در میان آب ذوب می‏گردد. به همین نسبت، مجازات الهی و کیفر اخروی تهمت زننده، بسیار سخت و کمر شکن است، ابی‏یعفور نقل می‏کند؛ امام صادق(ع) فرمود: «کسی که به مرد یا زن با ایمانی تهمـت بزنـد، و صفتی که در او نیست به او نسبت دهد، خداوند در قیامت او را از میان آبی بسیار متعفّن بیرون می‏آورد.»و معلوم است که چنین کسی در قیامت در پیش روی مردم چهره بسیار پلید و بوی کریه و تنفّرآمیزی خواهد داشت. از جمله سهمگین ترین تهمتها تهمت ناموسی است.در قرآن کریم  در این باره می‏خوانیم: «وَالّذین یَرمُون المحْصنات ثمّ لم یَأتوا باربَعَةِ شهداءَ فاجلدوهم ثمانینَ جَلْدةً و لا تقبَلُوا لَهُمْ شهادَةً ابدا و اولئک هُمُ الفاسِقُون». و کسانی که به زنان پاکدامن تهمت می‏زنند، سپس چهار شاهد (در نزد قاضی) برای مدّعای خود نمی‏آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید، و گواهیشان را هرگز نپذیرید، و آنها همان فاسقانند."
این آیه بیانگر آن است که اگر انسان به زن پاکدامن نسبت ناروای ناموسی بدهد، هرچند راست بگوید، باید چهار شاهد اقامه کند وگرنه به عنوان مجرم، باید هشتاد تازیانه بخورد... این حدّ همان است که در فقه اسلامی به «حد قذف» معروف است که شامل نسبت زنا و لواط می‏شود که اگر کسی مرتکب آن شد، باید هشتاد تازیانه به عنوان حد قذف بر او جاری ساخت، و اگر این تهمت چهار بار تکرار گردد، و پس از هر بار، حد بر او جاری شود، پس از چهار بار، حکم او اعدام است. در پایان برای تکمیل این بحث نظر شما را به ماجرای زیر جلب می‏کنم:
امام صادق(ع) دوستی داشت که از او جدا نمی‏شد، روزی به یکی از غلامان امام صادق(ع) که از اهالی هند بود گفت: «ای زنازاده کجا بودی؟» امام صادق(ع) از این بدزبانی او به قدری ناراحت شد که دستش را محکم بر پیشانی‏اش زد و فرمود: «سبحان اللّه! آیا نسبت زنا به مادرش دادی؟ من فکر می‏کردم تقواداری، اکنون دانستم که بی‏تقوا هستی.»
او عرض کرد: «قربانت گردم، مادر این غلام اهل سِنْد (از ایالت‏های هند) است. او مشرک بود و در حال شرک این غلام را به دنیا آورده، بنابراین غلام زنازاده است.» امام صادق(ع) فرمود: «آیا نمی‏دانی که هر ملّتی نزد خود قانون ازدواجی دارد؟! از من دورشو که دیگر تو را نبینم.» آن شخص بدزبان رفت و امام تا آخر عمر، دیگر او را نپذیرفت.

منبع: وبلاگآینده انقلاب اسلامی