بسم اللّه الرحمن الرحیم
جناب آقاى موسوى، نخست وزیر محترم نامه استعفاى شما باعث تعجب شد.
حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید، لااقل من و یا مسئولین رده بالاى نظام را در جریان مى گذاشتید.
در زمانى که مردم حزب اللّه براى یارى اسلام فرزندان خود را به قربانگاه مى برند چه وقت گله و استعفا است.
شما در سنگر نخست وزیرى، در چهارچوب اسلام و قانون اساسى، به خدمت خود ادامه دهید.(1) در صورتى که نسبت به بعضى از وزرا به توافق نمى رسید، چون گذشته عمل مى شود.
این حق قانونى مجلس است که به هر وزیرى که مایل بود راى دهد.
تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است، که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد در اختیار دولت قرار خواهد داد.
همه باید به خدا پناه بریم، و در مواقع عصبانیت دست به کارهایى نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند.
مردم ما ازاین‌گونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده اند، این حرکات هیچ تاثیرى در خطوط اصیل و اساسى انقلاب اسلامى ایران نخواهد داشت.
از آنجا که من به شما علاقه مندم، انشاءاللّه عندالملاقات مسائلى است که گوشزد مى نمایم.
والسلام.
(صحیفه امام / جلد 21 موره/ 15/6/67)